Hicret
Damlara bakan penceresinden ,
Liman görünürdü.
Ve kilise çanları
Durmadan çalardı, bütün gün;
Ve geceleri.
Tren sesi duyulurdu yatağından;
Arada bir.
Bir de kız sevmeye başlamıştı
Karşı apartımanda.
Böyle olduğu halde
Bu şehri bırakıp
Başka şehre gitti.
Şimdi kavak ağaçları görünüyor,
Penceresinden,
Kanal boyunca.
Gündüzleri yağmur yağıyor;
Ay doğuyor geceleri
Ve pazar kuruluyor, karşı meydanda.
Onunsa daima;
Yol mu, para mı, mektup mu;
Bir düşündüğü var.
Orhan Veli Kanık
